Lisica pronašla keltsko utvrđenje na planini Juhor
Lovci su odstrelili lisicu koja je u čeljustima držala konjsku uzengiju, u celoj Evropi otkriveno je 200, a samo na Juhoru 140 predmeta koji su pripadali Keltima

Do velikih arheoloških otkrića najčešće se dolazi slučajno. Tako je bilo i ovoga puta, na planini Juhor, u centralnoj Srbiji, zapadno od Paraćina, ispod najvišeg vrha koji se zove Veliki Vetren (773 m nadmorske visine).
To mesto su seljaci podjuhorskih sela uvek daleko zaobilazili, smatrajući ima nekih zlih sila i duhova. Upravo tu, pronađeno je keltsko utvrđenje.
Velike zasluge za ovo otkriće imaju lovci i jedna lisica. Naime, prilikom hajke, lovci su psima goničima naterali lisicu u beg.
Kad se lisica zavukla u svoju jazbinu, doveli su psa jamara i ona je morala da pobegne iz jame. Lovci su je spremno dočekali, a lisica je na iznenađenje lovaca u čeljustima držala neki čudan, metalni predmet, koji je ličio na uzengiju.

Ubrzo su arheolozi krenuli u akciju

Arheolozi su se zapitali, otkud ovaj deo konjske opreme u lisičjoj jazbini?
Lovci su počeli da otkopavaju jamu i naišli na još nekoliko metalnih predmeta. Analizu predmeta izvršili su stručnjaci, utvrdivši nešto, u šta se do sada nije verovalo, jer nisu postojali materijalni dokazi za to -da se radi o predmetima iz I veka pre nove ere, koji su pripadali Keltima i da su, dakle, Kelti i u Šumadiji i Pomoravlju imali velika utvrđenja!
Stručnjaci Arheološkog instituta iz Beograda, prilikom rekognosciranja terena, odnosno prilikom istraživanja i proveravanja lokaliteta koje su označili lovci, došli su do još većeg otkrića. Ne samo da je reč o nekoliko predmeta koji su pripadali Keltima, nego je otkrivena, u stvari, velika ostava keltske konjičke jedinice, sa mnogim predmetima. To znači da je na ovom mestu, u centralnoj Srbiji, postojalo pre nove ere veliko keltsko utvrđenje. Pronađeno je ukupno 140 predmeta, kao što su koplja, noževi, strelice, uzengije, figure konja... Svi pronađeni predmeti, od kojih su neki posrebreni, nalaze se u Narodnom muzeju u Beogradu.
Tako je pronađeno jedino keltsko utvrđenje na prostoru Srbije, koje daje materijalnu potvrdu pisanim antičkim i ranovizantijskim izvorima, da su Kelti pre nove ere živeli na celom prostoru naše zemlje gde su imali velika utvrđenja. Kelti, u rimskim izvorima poznati kao Gali, u Grčkim kao Galati, a u germanskim izvorima kao Valhasi, osnivači Singidunuma (Beograda) i Kapedunuma (Užice), bili su nosioci kulture mlađeg gvozdenog doba, odnosno takozvane Latenske kulture. Pomešali su se sa drugim narodima i posle rimskih osvajanja od IV do I veka pre nove ere, počeli da gube narodnost i jezik dok nisu sasvim nestali.
Danas se keltski govori još samo u Bretanji, nekim delovima Engleske, Velsa, Škotske i Irske i na ostrvu Man u Irskom moru. Tim jezikom, odnosno savremenom varijantom keltskog, govori danas samo oko tri miliona ljudiPamti se da je otkriće tada stvorilo uzbuđenje i među lovcima, naročito jagodinskim, kojima je pripadao baš taj deo juhorskog lovišta gde je došlo do velikog arheološkog otkrića.

Ovo otkriće, koje je promenilo udžbenike istorije, doprinelo je boljem upoznavanju nekada velikog i slavnog keltskog naroda, čija su plemena u drugom milenijumu pre nove ere živela sa obe strane reke Rajne, sve do Dunava i Labe, u periodu od IX do V veka pre nove ere naselila Britanska ostrva, zatim između IV i III veka pre nove ere i Balkan.
Kelta je, dakle, bilo i u Šumadiji i Pomoravlju, a za ovo važno otkriće zaslužna je jedna lisica