Krstaški ratovi naziv potiče od znaka krsta, što su ga vojnici (lat. cruce signati - krstom obeleženi) nosili na svojim odorama, obično na desnom ramenu. To je niz vojnih pohoda od XI. do XIII veka kojima je bio cilj "osloboditi" Jerusalim i Svetu zemlju od islamske vladavine.

 Uzroci

Krstaški ratovi predstavljaju niz ratova koje su hrišćani zapadne i srednje Evrope pod uticajem papa vodili od kraja XI do druge polovine XIII veka protiv Seldžuka, Fatimida i drugih islamskih dinastija i država za oslobođenje svetih mesta u Palestini, posebno Hristovog groba u Jerusalimu, iz ruku muslimana. Ti su ratovi započeli u doba kada je Katolička crkva, s papom na čelu, nastojala ostvariti duhovnu i svetovnu prevlast u hrišćanskom svetu. Na crkvenim saborima u Pjačenci i Klermonu 1095. g. Papa Urban II pozvao je na rat protiv muslimana za oslobođenje Jerusalima, obećavši učesnicima opraštanje svih grehova, pri čemu će ubijanje, pljačka, osvajanje novih poseda biti u potpunosti prihvatljivi, jer će žrtve svega toga biti nevernici koji bolje ni ne zaslužuju. Papin poziv, kao i žarko propovedanje zanesenjaka, npr. francuskog monaha-avgustinca Petra Pustinjaka, bili su dočekani s velikim poletom i oduševljenjem, i to zbog više razloga. Premda je u XI veku u Evropi počelo razdoblje opšte demografske, državne i političke obnove, niži društveni slojevi su proživljavali teško ekonomsko stanje i glad, a 1095-1096 evropske zemlje je zahvatila nepoznata epidemija (verovatno kuga), pa je pokušaj bega iz takve stvarnosti bio sasvim razumljiv. Ekonomsko stanje je bilo dodatno otežano jer su turci Seldžuci i egipatski Fatimidi kočili trgovinu maloazijskog i severnoafričkog prostora s hrišćanskom Evropom. Značajnu ulogu u pokretanju ratova imala je i zamisao o zaštiti mnogobrojnih hodočasnika na putu u Svetu zemlju od nasilja i samovolje bliskoistočnih mesnih moćnika. Od rata protiv islamskog Istoka svi su očekivali koristi: verski gorljivi pojedinci - mesto u raju, velikaši - nove velike posede, seljaci - oslobođenje od lične zavisnosti, a svi učesnici plen od pljačke. U raznim delovima Francuske, Nemačke i Italije na hiljade vitezova i kmetova počinju da se okupljaju za ratni pohod, stavljaju na svoju odeću veliki crveni krst i odlaze u rat za oslobađanje navodnog Isusovog groba, krećući se ispred glavnine, ubijajući Jevreje, pljačkajući i izazivajući nemire kud god bi stigli.

• 1096. - 1097. Prvi krstaški rat
• 1147. - 1149. Drugi krstaški rat
• 1189. - 1192. Treći krstaški rat
• 1202. - 1204. Četvrti krstaški rat
• 1209. - 1229. Katarski krstaški rat
• 1212. Dečiji krstaški rat
• 1217. - 1221. Peti krstaški rat
• 1228. - 1229. Šesti krstaški rat
• 1248. - 1254. Sedmi krstaški rat
• 1270. Osmi krstaški rat
• 1271. Deveti krstaški rat

Zanimljivosti

• Putovanje iz Evrope u Jerusalim bilo je dugotrajno i opasno pa su mnogi krstaši putem umrli. Oni koji su se vratili u Evropu, doneli su iz Palestine dragocenu svilu i začine, ali i mnoga znanja iz matematike i astronomije.
• Sultan Saladin (1137.-1193.) bio je vođa muslimanske vojske. Vrstan zapovednik, sultan Egipta i Sirije, uzdigao je Egipat do jednog od najmoćnijih područja Srednjeg istoka.
• Omiljeni engleski kralj Ričard I (vladavina od 1189.-1199.) bio je poznat pod imenom Ričard Lavljeg Srca. On je učestvovao u trećem krstaškom pohodu i pritom zauzeo lučki grad Akru. Na povratku zarobio ga je austrijski vojvoda Leopold i tražio visoku otkupninu.
• Godine 1213. započeo je tragičan krstaški pohod u kojem su hiljade hrišćanske dece pešice krenule iz Evrope prema Jerusalimu. Većina ih je putem pomrla od gladi, a ostali su mahom prodati u roblje.